kwiecić się

kwiecić się: {{stl_3}}kwiecić się {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}kfjɛʨ̑iʨ̑ ɕɛ{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_26}}vr {{/stl_26}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_20}}książk{{/stl_20}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_40}}roślina: {{/stl_40}}{{stl_14}}erblühen {{/stl_14}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_16}}geh{{/stl_16}}{{stl_4}}){{/stl_4}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}sich {{/stl_14}}{{stl_53}}+akk {{/stl_53}}{{stl_14}}zur Blüte entfalten {{/stl_14}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_16}}geh{{/stl_16}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}

Игры ⚽ Нужен реферат?

kwiecić się — ndk VIa, kwiecić sięci się, kwiecić sięcił się książk. «kwitnąć, rozkwitać, pokrywać się kwiatami» Krzak bzu już kwiecił się liliowo … Słownik języka polskiego
kwiecenie się — n I rzecz. od kwiecić się … Słownik języka polskiego

Academic dictionaries and encyclopedias